Schoolreisje

Drie hele drukke dagen: voordeel: ze vliegen om en ik kan nu dus eigenlijk zeggen dat ik anderhalve week vakantie heb! 12 juni ga ik weer aan het werk! Wat een luxe, hè! Ik ga me niet vervelen hoor, want omdat de laatste zes schoolweken erg druk zijn, doe ik alvast het één in ander in de vakantie!

Vandaag dus het schoolreisje! We hebben het niet helemaal droog gehouden. We hadden ons schoolreisje in eigen dorp, op een camping. Met de benenwagen in een lange rij er naar toe. De kinderen hebben er naar hartelust gespeeld. Hoofdzakelijk buiten, en binnen konden ze geschminkt worden, kleuren en lekker zingen en dansen onder gitaarbegeleding. In verband met privacy plaats ik nooit foto's van school, maar voor deze kan ik wel een uitzondering maken: hier is niemand op te herkennen.

We kunnen terugkijken op een geslaagde dag! TOP !

En dan nu een note voor de mensen, vooral in de onderwijswereld: het rugzakje.
Wel, niet alleen kinderen kunnen met een rugzakje binnenkomen, óók leerkrachten, waaronder ikzelf!

Ik had mijn fototoestel uit mijn rugtas gehaald. Toen we van de kantine naar buiten gingen, bedacht ik, dat ik mijn rugzak nog mee moest nemen. Ik vroeg me al wél direct af, wáár ik hem had neergezet! Ik riep naar een collega, dat ik mijn rugzak nog moest zoeken binnen. En wat kreeg ik van haar te horen? "Die heb je op je rug!!!!!!!!!!"

Tijd

Bedankt voor jullie reacties op onze nieuwe aanwinst.
We zijn er blij mee: zo hebben we tegelijkertijd de tijd om bezig te zijn met de computer. Het néémt tijd, om je te verdiepen in aansluiting van router, beveiligingsinstellingen, er mee leren omgaan........
In onze vrije dagen hebben we de tijd besteed om hiermee bezig te zijn. Verder ook weer gebruikt als vrijetijdsbesteding, wat surfen op internet.
En er is nog al wat tijd gaan zitten in werk voor school en kerk. Afijn: we hadden er de tijd voor! Maar wat vlíegt de tijd! Vandaar dat ik nu een klok op mijn weblog heb. Zo zie ik in één oogopslag of het tijd is om te stoppen, of te eten, of naar bed te gaan ......
En óók die klok plaatsen, zonder een titel daarbij. Gelukkig kreeg ik de goede tips op versie2-weblog!.

Ik heb een tijd zitten knutselen: ineens worden de reacties die geplaatst worden gecentreerd. Ra, ra, hoe kan dat? Ik wil ze weer gewoon links uitgelijnd hebben!
Maar daar heb ik, denk ik, meer tijd voor nodig, én er zít al heel veel tijd in!

De komende dagen zal ik geen tijd hebben om me in web-logland te begeven: werken, vergaderen en woensdag op schoolreisje. HOOP OP DROOG WEER!

Vanavond had ik een prachtige tijd! Ik was vooral ook een trotse moeder! Marjolein was gevraagd om te zingen in een evangelisatiedienst. Het koor dat in eerste instantie zou komen, kon niet optreden. Marjolein heeft er een zangvriendin bijgevraagd (ze zingen ook in musicals). Ze zongen samen met het orgel en het klónk toch mooi....... Ze kregen geweldige reacties en het zal vást niet bij deze ene keer blijven....... Ik kan het nog beluisteren op de site van de kerk. (link in linkerkolom)

En ik ben ook trots op Franciska, die vandaag weer uit New York is thuisgekomen. Zij en Johan zullen het nog wel even moeilijk krijgen met het tijdsverschil, de jetlag. Ik ben trots op Franciska, omdat zij in New York met een collega,  op het congres  een workshop heeft geleid!

O en wat ik in mijn zoektijd ook nog heb gevonden: als je niet wilt dat je na een 'enter' een lege regel krijgt, dan moet je 'shift' en 'enter' tegelijk intoetsen!

De komende tijd ben ik dus even ergens anders bizzy!

Uitbreiding

L (EVEN)

Vrouw Holle

Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep.

En dat is een heel erge ziekte.

Als ze 's morgens opstond, dacht ze aan ‘s middags.

En als ze ‘s middags aan tafel zat, was het weer: “Wat zal ik vanavond eten?"

En als ze dan eindelijk 's avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren over wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen.

Telkens als ze op straat liep, liep ze zo hard dat de mensen zeiden : "Die loopt zichzelf voorbij .....die daar vergeet te leven!”

Het vrouwtje sprak ook de hele tijd met zichzelf.

Om met anderen te praten, daar had ze geen tijd voor.

Ook dat hoorde bij haar ziekte: Ik moet nog even …… Laat ik gauw eens even ….. Ik kan nog net even ...

Nu woonde er in dat land een wijze dokter.

Toen hij dat vrouwtje zag en zo hoorde praten, zei hij : "Beste mevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert."

"Zeg het dan maar gauw, dokter”, zei ze, "want ik moet nog vlug even....”

"Zie je, daar heb je je ziekte weer", zei de dokter, "jij bent zo haastig, jij laat telkens weer de "L" liggen.”

"Wat laat ik liggen?”, vroeg ze.

"De “L", zei de dokter.

"Zet de "L" steeds voor "EVEN" en vanzelf word je beter en ga je anders leven."

"Goed dokter, ik zal het doen", antwoordde ze en weg was ze weer.

Maar telkens als ze de “L" voor “even" zette, schrok ze wakker.

Ik kan nog net L  EVEN...

" Ze plofte in de stoel en zei zacht …….

"Kan ik nog wel even... nog wel "Leven?"

En vanaf dat moment wilde ze vaker bij dingen stilstaan.

Ze hoefde niet steeds overal naar toe te rennen en altijd op pad te zijn. Ze genoot er ook van eens rustig te zitten.

Ze liep zichzelf niet meer voorbij. 

Ze had een huis van binnen gevonden en wie dat vindt, wordt heel rustig.

Met dank aan de leidster van de workshop, die me dit verhaal heeft gemaild!

Sinterklaas?

Woensdagavond zijn we na een héle lange tijd maar weer eens naar de film geweest! Dat blijkt wel uit het feit, dat we nog een sinterklaascadeautje hadden liggen van 5 december 2004: twee bioscoopbonnen. Direct maar een lange film en de moeite waard! Ik heb met verbazing ervaren, hóe stil het is in de bioscoopzaal, écht vol, en tijdens de film geen enkel geluid, behalve af en toe uitlatingen van schrik!

Verder heb ik een dag meegemaakt met workshops en lezingen, over het bewegen van kinderen. Ook deze: Rust roest: innerlijke rust juist niet. (Een tegenhanger voor het bewegen)

Een aardig verhaal dat verteld werd is me bijgebleven. Het ging over vrouw Hollen, die altijd druk in de weer was, bezig met van alles en nog wat: Nog even de was in de wasmachine doen, gauw nog even stofzuigen, tussendoor even een boodschapje, en nog even  bij iemand koffiedrinken........ Toen kreeg ze klachten, en ging naar de dokter. Ze vertelde wat er aan de hand was, en dat ze nu even tijd had om bij hem langs te komen. De dokter kon al snel de diagnose stellen, en vertelde haar dat ze ernstig ziek was. Ze vergat steeds L. Ze keek de dokter niet begrijpend aan.

Hij gaf haar het volgende advies. Steeds als ze dacht of sprak over 'even', moest ze daar de ' L ' voor plaatsen.

En nu ben ik nét die pakkende laatste zin vergeten: maar inplaats van 'even' veranderde ze haar doen en laten in leven!

ONLINE

God is altijd online op het wereldwijde web. Bij hem is er nooit storing en zijn server is nooit bezet. Met God chatten is altijd mogelijk. Het contact is levensecht. De verbinding is draadloos. Ook zonder computer kun je bij Hem terecht.Hackers kunnen niet storen. Gods firewall werkt altijd correct. Je zult hem wel zelf moeten installeren.Dan is jouw verbinding perfect. Gods computer zoekt heel het net af om te verbinden met jou en mij. We mogen gratis downloaden en virussen zijn er niet bij. De beste programma’s kun je bij Hem krijgen, Dan loopt je computer als een trein. En mocht je harde schijf crashen, Dan is God voor jou altijd online. Hij heeft geen wachttijd en geeft goede adviezen. Hij heeft zelfs een handleiding gemaakt. Als je die gebruikt als een leidraad voor je leven, Dan wordt jouw (levens)computer nooit meer gekraakt.

Computerrecht

30 jaar geleden, leuk ook dat jullie daar reacties op gegeven hebben! De één een kleuter, de ander een puber, enz.!

En natuurlijk iedereen van harte bedankt voor de felicitaties!

's Ochtends waren we in de kerk voor de bevestiging van onze taak als scriba, en 's middags hadden we visite om met zijn allen onze trouwdag te vieren. We zijn goed in de bloemetjes gezet, vooral ook voor buiten, en dat geeft heel wat fleur en kleur in de tuin!  En ons "grootste feest" hebben we al gevierd met het hele gezin, onze vakantie op Lesbos!

Ik heb te maken met extra bezigheden voor mijn werk, en onze nieuwe taak is al ingegaan, dus Andries heeft het verdere computergebruik voor vanavond opgevraagd. Morgen is hij naar de eerste vergadering, ik blijf thuis, en ga dan achter de computer voor schoolwerkzaamheden!) Ik weet niet, of we het nog wel lang zullen uithouden met één computer!

(Óf: na 30 jaar gaan we nu ruzieën over ons computerrecht!)

21 mei 1976

                                    

30 jaar geleden:

Waar denken jullie dan aan?

Jopopinoloekiko-club

Gisteravond een stukje nostalgie beleefd: naar de theatervoorstelling van Joop ter Heul. Voor ik er samen met C. er naar toe ging, kwam de naam van de club naar boven. Toch wel heel bijzonder, zeker 35 jaar nóóit aan gedacht, en voilá, ineens komt de Jopopinoloekiko-club mij te binnen schieten!

Het was een leuke avond, heel slim hoe de decorstukken gebruikt worden. We hebben van een vleugje ouderwetsigheid genoten!

Zie : komedie Joop ter Heul

p.s. Er staat nu ook een weerpoppetje links van New York. Franciska zit daar nu voor een congres. Johan is mee, naast het congres hebben ze wat extra dagen om New York te verkennen. Via het poppetje houden wij het weer daar in de gaten....

Vrije tijdsbesteding

Gisteren is de web-log ineens verhuisd! Nu ben ik al druk beziggewwest om het één en ander te bestuderen. Een tijdsbesteding die ik niet had ingepland!                           Het onderstaande had ik al in Word opgeslagen: dit is nu gelijk een test geworden, of ik ook kan kopiëren hier!

Maandag las ik de column van René Diekstra, over geluksbeleid. “ Volgens hem is een belangrijke manier om voor je eigen geluk te zorgen: zorg aan anderen besteden.

                                                       Geluk is een medaille,

                                             waar op de ene kant geschreven staat:

‘zorg op een goede manier voor jezelf’

en op de andere kant

‘zorg op een goede manier voor anderen’

Wie alleen het een of het ander doet, ondermijnt zijn geluk.

Daarom is vrijwilligerswerk ook zo belangrijk. Op dit moment doet 1 op de 3 Nederlanders aan vrijwilligerswerk. Dat moet minstens naar 2 op 3. Want hoe meer mensen iets voor elkaar betekenen, hoe meer mensen vertrouwen in elkaar hebben en zich gelukkig voelen. “

Vanaf zondag krijgen Andries en ik er een taak bij: wij zijn gevraagd om scriba te worden (secreatariaat voor de kerk). We hebben hierover nagedacht, en dit werk zullen we op ons nemen. Zondag worden wij hiervoor in de kerkdienst   bevestigd.

Er ligt dus een nieuwe tijdsbesteding te wachten!

 

Dames......... er is hoop!

Kriebels&Krabbels schreef als reactie op mijn vorige log o.a. Loggen heeft gewoon alles in zich. Behalve dan bewegen misschien. Van alleen het rammelen op je toetsenbord raak je helaas geen zwembandjes kwijt En kijk eens, wat ik híer gevonden heb...........Conclusie: rammel er dus maar lustig op los!

Hoeveel tijd?

In een reactie heeft Trudy gevraagd, hoeveel tijd ik kwijt ben, om mijn weblog bij te houden.En ik vond het wel leuk om daar een logje aan te wijden, om zo ook eens te polsen hoe dat er bij jullie voor staat!Vroeger zei ik, omdat het hebben van contact zéker een levensbehoefte is van mij: "Ik wil nóóit zonder telefoon!"Nu heb ik dit moeten aanpassen: Kijk maar waar ik nú -koste wat kost-, niet zónder wil!Ik beleef ontzettend veel plezier aan het webloggen. Zie ook hierEn de tijd die écht zit in webloggen? Het kan van 15 minuten tot wel drie (of méér?) uur per dag zijn! Al naar gelang er tijd voor vrij is. Web-loggen is voor mij een VRIJETIJDSBESTEDING!Het komt momenteel inplaats van lezen of t.v. kijken!En natuurlijk reageer ik ook op andere web-logs. Ik vind het zo leuk, om te lezen, wat een ander bezighoudt, en het vinden van raakvlakken of het krijgen van ideeën vind ik zo boeiend!En, wat héél belangrijk is: web-loggen is ter ontspanning! In uren en minuten niet goed uit te drukken, maar: ik neem er de tijd voor en de tijd vliegt! En dat geeft me FLOW (= In een flow voel je je sterk, alert en verricht je moeiteloos je werk. Je bent geconcentreerd en presteert op de top van je kunnen. Flow ontstaat door een combinatie van uitdagingen, de benodigde vaardigheden en toewijding.)Tja.... En de tijd vergeet ik daardoor nog wel eens..............

Cartoon

Ik had graag de cartoon willen plaatsen, die vanochtend in de krant stond.Je kunt hem ergens vinden op Paul Kusters. (Bij cartoons, titel "Moederdag")Lukt het niet, dan hier de beschrijving, die veel minder leuk is dan het plaatje, maar stel je dit voor:MoederdagKomt een vrouw bij de klantenservice van een bouwmarkt.Zegt:"Ik kom even iets ruilen."In haar hand een doos, en daarop staat: "Pneumatische boor"!

Moederdag

In mijn log van 10 april *klik* vertelde ik van het leuke boekje dat ik zomaar cadeau kreeg van Marjolein. Dit heeft me geïnspireerd tot het maken van een moederdagwerkje voor de kinderen uit onze groep. Ze hebben allemaal verteld, wat ze zo leuk vonden van hun moeder, en daarover mochten ze een tekening maken. Van al die verhaaltjes en tekeningen hebben we een boekje gemaakt, de kinderen hebben voor hun eigen mama de voorkant gemaakt.De verhaaltjes zijn uniek en práchtig: * mijn mama kan goed stofzuigen, * doet altijd lippenstift op,* is een beetje blond,* mag niet op de glijbaan,* luistert altijd naar mijHet is zo een cadeautje van de hele klas geworden.Daarom hebben ook mijn duo-partner en ik een verhaaltje over onze moeder geschreven.Mijn moederIk herinner mijn moeder als een hele lieve zorgzame vrouw. Voor alle mensen om haar heen, en zeker voor ons als kinderen en daarbij de kleinkinderen.Ze was altijd bezig! Haar handen stonden nooit stil.Handwerken vond ze schitterend! En alles kon ze ook: naaien, breien, haken, borduren.......Toen ik hier op school begon, heeft ze in één week gordijntjes met poesjes er op, voor alle ramen van de klas gehaakt!Als aandenken aan haar, hangt in de klas een borduurwerk van haar met daarop het alfabet.Ze leefde altijd zó mee, als ik verhalen over de kleuters vertelde. Ik ben haar dankbaar, dat zij mijn voorbeeld kon zijn, om blij te zijn met alles wat je gegeven is, en om alle dagen te genieten!Zaterdag kwam er met de post deze kaart van Franciska.Niet zelf geborduurd hoor, maar voor mij heel speciaal:Weer zo'n "verbinding"! (Ik heb over het borduren van mijn moeder gescrhreven, en nu kreeg ik (ze zeggen toevallig) een kaart in kruissteekjes!)En Marjolein bracht vandaag van hen samen een prachtige plant in een mooie bak voor buiten.Ik geniet!

De overgang

Wees niet bang dat ik over "DE overgang" ga beginnen.Ik denk aan mijn moeder: als het seizoen verandert, van winter naar zomer, van zomer naar winter, dan zit daar een tussensoort van kleding in. En dan wilde ze nieuwe kleren kopen voor "de overgang"! Wat hebben we haar daar wat mee geplaagd!Ik heb het over de overgang van vakantie naar de wereld van het werk! En daar zit nogal verschil in! In de afgelopen week bleef ik nog in de vakantiesfeer door hier al mijn verhalen neer te zetten en regelmatig weer naar de foto's te kijken. Intussen nam het werk ook voldoende tijd in beslag, en de komende week zelfs nog meer!.... en of dit MIJN beeld van Maria is ..........Terugkijkend: wat hebben wij genoten van onze vakantie. We voelen ons gelukkig dat we met onze dochters en schoonzoon hiervan konden genieten! Als de kinderen eenmaal de deur uit zijn, dan komt het niet meer zo vaak voor, dat je met het hele gezin bij elkaar bent. En nú zelfs een hele week! Een geweldige belevenis, als viering van ons 30-jarig huwelijk, volgende week!een muur van kratten!En ja, er heeft zich nog een verspreking voorgedaan:Dichtbij Molivos, in Eftalou, zijn thermale baden. Verspreking : terminale baden!Deze foto:een knipoognaarRhodosfriendsTot slot nog een nieuwtje, wat volgens zeggen, écht waar is.Madonna heeft grond gekocht op Lesbos!

Het westen van Lesbos

Nu zijn de spannende verhalen op, hoor!Voor de woensdag hebben we ons opgegeven voor een bustocht over het westen van Lesbos. Zo kwamen we bij het Lemonas-klooster, waar mijn haren ietwat van overeind gaan staan: de monnik Ignatios heeft vroeger bepaald, dat er géén vrouwen in de kerk mogen komen, en tot nu toe werd deze regel nog altijd gehandhaafd. Alleen de mannen mochten in de kerk naar binnen!Tijdens deze bustochten gaat er ook altijd een griekse staatsgids mee. Dit is verplicht, zij worden hier voor opgeleid, en Eva, kon werkelijk in perfect engels heel veel aan ons vertellen. De host van Sunweb was er ook bij, en hij heeft ons heel veel over de geschiedenis en cultuur in de bus verteld.We kwamen ook in een klein bergdorpje, waar de tijd leek stil te staan. De steegjes nóg steiler dan in Molivos! We kwamen bij een kapper: in een museum heb ik nog nooit zo'n oud voorbeeld van een kappersstoel gezien. Jammer genoeg hebben we daar geen foto van! En als je mensen ziet, dan zijn het oude mensen. En dan denk ik aan de oude mensen die ik in eigen dorp zie, achter een rollator (die daar niet gebruikt kan worden!). Krijgen deze mensen op Lesbos geen gewrichtsklachten? (Dubbelklik op de foto voor meer foto's!)Wij hadden ons veel voorgesteld van het versteende woud, dat ongeveer 15 miljoen jaar geleden versteende als gevolg van een vulkaanuitbarsting. Aan een woud denk ik toch aan héél veel bomen.Nou, een enkele dus. En om te zorgen, dat door weersinvloeden niet al te veel schade aan dit versteende hout (en dat is toch werkelijk wel uniek!) optreedt, was er veel verpakt in plastic! (Ach ja, ook hier was het seizoen nét begonnen, en waren ze nog niet klaar voor de toeristen!We zouden nog naar een badplaats gaan, maar aangezien daar nog niets geopend was, werd hier van afgeweken, en gingen we naar Sigri, een piepklein havenplaatsje. Intussen was er een hele koude harde noordenwind opgestoken: we konden dus niet op een terrasje lunchen: dan maar binnen.We kregen de kaart, en er werd uitgelegd, dat ze nu nog niet alles van de kaart hadden, en er werd opgesomd, wat wél kon: o.a. verse tonijn.De tocht ging in haarspeldbochten over smalle wegen, met prachtige uitzichten! En een pluim voor de chauffeur. De bus paste echt héél precies door een smal straatje. Een oud vrouwtje moest op het inpandig stoepje van de deur staan!En weet je, wat je na zo'n tocht 's avonds héél goed kunt? ........... sláááááááápen!

Ezel-epiloog

Al lopend terug zat ik aan de overeenkomsten te denken tussen Maria en mij. Zij eigenzinnig? Ik ook! Ik zit er niet op te wachten om de tijd in angst door te brengen! Terug in het hotel heb ik de hostess gebeld. Zij zou naar de ezelverhuur bellen, en ze vertelde me direct, dat het niet normaal was, dat er maar één begeleider bij was. Misschien dat het nog te regelen viel, dat er een ander naar toe gestuurd zou worden, op de plaats waar ze de lunch zouden gebruiken.Ik kreeg nog een sms-je dat de ezels later wel rustiger waren. De tocht op zich, is prachtig, met mooie uitzichten. De kinderen werden bij hun ouders op de ezel gezet.Er werd een man uitgekozen, om op Maria plaats te nemen. Regelmatig liet Maria haar dwarsigheid zien, totdat de berijder ook afsprong, en weigerde nog langer op Maria te zitten. De eigenaar ging er later zelf op zitten, en was beslist niet vriendelijk naar haar! Die dwarse aap. (Ja, Johan vergiste zich, na de lunch ging hij weer naar zijn ..... Monkey!)Mijn HELDEN kwamen aan het eind van de middag weer terug. En voor wij weer naar Nederland gingen, kwam de hostess uit zichzelf naar ons toe, om mij € 20,00 voor de tocht, terug te geven. Het was goed, dat ik gebeld had, de eigenaar had zelf toegegeven, dat het zo niet goed gegaan was (wat ze volgens haar niet gemakkelijk toegeven!). Het was dit seizoen de eerste ezeltocht, onverwacht was de groep groter geworden, Maria liep voor het eerst mee, en hij had voor deze tocht een verkeerde inschatting gemaakt. Dus, áls het goed is, zal er voortaan voldoende begeleiding zijn: in íeder geval met twee begeleiders!Maar zoals jullie vast wel kunnen geloven, brengt Maria voor mij voorlopig een ander beeld naar boven, dan waar je normaal gesproken aan denkt! (Als je dubbelklikt op het plaatje, zie je de foto's van de ezeltocht)Het hele avontuur heeft in ieder geval een verhaal in drie delen opgeleverd!

MARIA

"Dit kan toch niet goed zijn", zeiden we tegen elkaar. De grote hond op het erf begon te blaffen, het paard dat er stond werd onrustig en begon te briesen, de kippen kakelden, We probeerden aan het touw van de ezel te trekken, maar stoppen, rechts of links, niks van dat alles werkte. Ook de ezels werden onrustiger, en mijn buurvrouw werd door haar ezel meegenomen richting paard, en kwam steeds hoger over het oneffen stijgend rotsige gedeelte. Gelukkig, Maria volgde deze ezel niet! De begeleider kwam rennend naar het erf, schreeuwde en keerde wat ezels om. Maria heeft vast gedacht: "Mij raak je niet aan" en nam een sprint met mij erop. Kunnen ezels in galop? Ik voelde mij als op zo'n rodeostier, die alleen als doel heeft om jou er af te werpen. Ik kon niet zien, welke route Maria nam, maar een pad was het zéker niet. Marjolein zag het gebeuren, en dacht maar één ding: "O, wat erg, mama valt eraf!"Ik weet zelf niet, hoe ik heb kunnen blijven zitten, maar ik had een hartslag vér boven normaal! De andere ezels waren intussen het goede pad opgegaan en ook de ezel die de heuvel was ingegaan, daalde weer af naar het pad. De groep viel sterk uiteen.Nu liep Maria met mij langs het randje, en achter mij een ezel met twee meisjes, 7 en 4 jaar. De meisjes begonnen te huilen. Hun ezel liep vreselijk dicht langs het randje en daarbij begon hun zadel scheef te hangen, richting diepte. Nou, en dít deed me pijn! Ik dacht: "Maria kan me wat: ik spring eraf!" En toen ben ik naast de ezel van de kinderen gaan lopen. Ik kon ze wat afleiden. Het jongste meisje was nét vier jaar geworden. Als ik dan denk aan vierjarige kinderen die voor het eerst op school komen, die huilen als mama weggaat: hoe moet een kind zich dan wel niet voelen op een wegzakkend zadel, boven een diepte, op een ezel, en papa en mama niet te zien, die al verder weg zijn?Daar kwam de eigenaar. Ik vertelde wat er aan de hand was. Hij trok aan een touw van het zadel om het beter vast te zetten........ en het touw brák!!!Provisorisch heeft hij wat anders zitten knopen, klaar! Het zweet stond op zijn voorhoofd, en één ding weet ik zeker: hij had het níet gemakkelijk om deze groep te begeleiden! En dan ook nog zo'n vrouw die zegt, dat dít toch niet kan, waarom er niet meer begeleiding is...... maar ja, de groep moet door! De groep kwam weer bij elkaar , maar ík had het bekeken: wie weet wat me nog meer te wachten stond! Bekíjk het maar! Ik kon het Andries nog zeggen, dat ik terugging! En zo verdween de ezelgroep, zij verder, en ik terug!(Morgen het slot van deze ezelstory!)

De ezeltocht op dinsdag

Hier was thuis al over gesproken: het leek de mannen wel wat. Ik heb vorig jaar ezels zien lopen in de Samariakloof op Kreta: doodeng: die ezels waren functioneel bepakt, maar ik op een ezel langs afgronden? Ik zag dat niet zo zitten, net als onze dochters.De hostess vertelde ons, hoe leuk zo'n tocht was, dat de eigenaar in 2 seconden ziet, welke ezel bij welk type hoort ...... Ach, zullen we dan toçh maar met z'n vijven? Het zullen ook wel allemaal van die slome ezels zijn, die blindelings het vaste pad zullen volgen in een sukkelgangetje achter elkaar.Half tien zouden we worden opgehaald bij het hotel. Al wat er kwam, géén busje. We zijn bij de receptie wezen vragen, zij hebben voor ons gebeld, en toen werd er gezegd dat het busje onderweg was. We kregen het donkerbruin vermoeden, dat we vergeten waren ..... De donkeyfarm was in feite op loopafstand van ons hotel. Tien uur, daar waren we bij de kleine wei waar de ezels al stonden. Als een kudde (> 25 personen), werden wij menselijke ezels tussen de dierlijke ezels gezet!Eerst werden de kleine kinderen op een ezel gezet. Andries kwam op Elektra, Johan op Stavros, Franciska op Godfried, Marjolein op George Bush, en ik kreeg van de eigenaar Maria toebedeeld. Maria: een heilige????????Eenmaal op de rug van Maria, liet Maria even zien wat zij kon: Langs het afrasteringsdraad, langs de betonnen paal ("Maria, ik heb een been naast jouw rug! Au!"), diagonaal tussen alle ezels en mensen door, en ik wist niet waar de rem van Maria zat! Ze stoof recht op een nietsvermoedende vrouw af. Ik kon alleen maar roepen: "Pas op", maar de vrouw had al een duw te pakken! Een man in het gezelschap vroeg aan mij: "Bent u zelf óók zo onrustig?"(Of is dit een vrouw waar pit in zit?) (Op de foto lijkt het dat ik als Dik Trom, achterstevoren op de ezel zit! Maar dát is gezichtsbedrog, hoor!)Toen iedereen op de ezel zat, werd het hek opengezet: Maria stond vooraan, en vertrok! Met in het kielzog nog één ezel met dame. De rest van de groep kwam langzamer op gang.Consternatie: een paar ezels volgden het pad niet, maar klommen de heuvel op, met als gevolg dat ze hun berijders verloren! Het is weer goed gekomen totdat, één ezel zich omkeerde en stokstijf bleef staan: geen zin vandaag? De eigenaar moest terugrennen en eigenhandig de ezel van de man omkeren.In mijn kopgroep van twee, overlegden we nog met elkaar: was dit wel verantwoord? Zo'n grote groep, en maar één ezelbegeleider? Die wél schreeuwde tegen de ruiters: "Don't shout!", of: "Stop the donkey!" : maar hoe? En waarom liep Maria steeds langs het uiterste randje, terwijl er ruimte genoeg was, midden op het pad?Intussen kwamen er wat meer ezels aansluiten. En toen kwam een splitsing: welke kant op?Maria volgde niet het pad naar rechts, maar liep richting boerenerf ..........Cliffhanger ...... wordt vervolgd...........

Wandelen van Petra naar Molyvos

Als je in mei op vakantie gaat naar Griekenland, dan heb je het idee, dat de temperatuur daar hoger zal zijn dan in Nederland.Nu hadden we op Internet al gezien, dat de temperatuur voor de tijd van het jaar aan de lage kant zou zijn. Dus niet volop "kortebroekenweer" , maar om te wandelen ideaal!Met de taxi lieten we ons vervoeren naar Petra. De taxi stopte op de taxistandplaats, en de wandeling van Petra naar Molyvos hadden we thuis van internet afgehaald. Er bestaat ook een boekje, vertaald uit het engels naar het nederlands. Van verschillenden hadden we al gehoord, dat de beschrijvingen daar niet kloppen. Een "path" kan vertaald zijn met "weg", of "paadje".Ook geeft de beschrijving van internet af geen garantie!"U loopt noordwaarts over de boulevard tot ....." Ha, nu kwam de kompastraining ooit, van pas! We liepen in de goede richting, en konden de beschrijving goed volgen!Een onverharde weg, en het leek erop, dat dit pas geleden was vernieuwd en verbreed. We kwamen langs landelijke taferelen. Schapen, kippen......Boerderijen? Die hebben we niet gezien. Schuurtjes? Het mag de naam niet hebben! Wat van pallets, oude deuren, plastic, takken, of wat dan ook bij elkaar gescharreld kan worden, daarvan kun je een prima stal of schuurtje maken! Oude koelkasten kom je ook veel tegen: als drinkbak! En niet te vergeten: een oude vrachtwagen als kippenschuur!En een enkeling aan het werk. Maar wat er in zo'n woestenij gedaan wordt met dat gereedschap? Het lijkt onbegonnen werk waar een man alleen aan het werk is. Door op de foto te klikken, zie je de foto's van de wandelingDe bloemenpracht is schitterend, op de foto niet voldoende te vangen.Bij het waterreservoir heerste een volkomen stilte. Het enige wat te horen was, waren de vogels.We kwamen een enkele vogelaar tegen (op Lesbos komen veel vogelaars, vanwege de vele bijzondere soorten die daar een "tussenstop"? houden).. Verder kwamen we een paar wandelaars tegemoet. (Er ontstaat dan zo'n Pieterpadgevoel!)Toen we over het steile gedeelte bij Petra waren, konden we in de verte Molyvos al zien liggen. De zon scheen heerlijk, en we kwamen langs een plek waar familie of vrienden bij elkaar kwamen: zo gezellig, vriendelijk en vrolijk: een oude jeep kwam aanrijden, de mensen begroetten elkaar en kwamen in de kring onder de bomen, op houten stoeltjes, rondom de heerlijke geur van gebraden ...........????, barbecue op z'n grieks! Het was 1 mei, de dag die de grieken vieren met elkaar! Een mooi gezicht! Landelijk, vrolijk, heerlijk om zo de dag door te komen!

MOLYVOS

Vanaf nu zal ik af en toe een stukje schrijven over onze vakantie op Lesbos.Voor Andries en mij was Lesbos het vierde griekse eiland, ná Kos, Kreta en Corfu. We hebben nog nóóit zo'n eiland gezien, waar van toerisme nauwelijks iets te zien is. Het is echt nog heel authentiek.Als je dubbelklikt op de foto, zie je de foto's van Molyvos!Nu over Molyvos, de plaats in het noorden van Lesbos. Een schitterend dorpje, waar goed schoeisel een must is! De straatjes bestaan uit keien en zijn smal, steil, of hebben treden van keien.. En natuurlijk veel te zien. Iedere keer weer een ander uitzicht, of over zee, of over de huizen van bovenaf. Af en toe getoeter, zorg dat je dan tegen een muur geklemd staat, want een auto past soms maar nét tussen de muren door. Vandaar de vele scooters en brommers, de meeste met een kratje achterop voor de boodschappen?Het is nog helemaal aan het begin van het seizoen. Verschillende winkeltjes met souvenirs gaan nu pas open. Op nog veel terrasjes staan stoelen opgestapeld, nog niet klaar om toeristen te ontvangen! Een enkeling is bezig om iets schoon te maken of een likje verf te geven.De mensen die we tegenkomen zijn ontzettend vriendelijk: ook al kun je elkaar niet verstaan, ze knikken, lachen, en vinden het helemaal niet erg, als je per ongeluk in hun tuin belandt, in plaats van een ander straatje.De ober aan de haven, die een fooi krijgt, zegt vriendelijk in het nederlands: "Tot ziens!"Overal kun je rustig rondkijken. De mensen in de winkels spreken goed engels of zelfs nederlands of vlaams. Er zijn nogal wat reisleidsters aan een Griek blijven hangen, en nu hebben ze samen een souvenir- of kunstwinkeltje. Of twee britse mannen die "Molly's bar" runnen. De meeste toeristen komen in de zomer, en dat zijn de Grieken van het vasteland.

TERUG !

Zo, weer op mijn vertrouwde plek, achter de computer thuis!Ik hoop over een poosje het één en ander over de vakantie te vertellen.Vanochtend stond er om 06.00 uur al een prima ontbijt voor ons klaar: wel snel eten, want om 06.20 uur was de bus er al. En die deed er toch nog lang over om ons van het noorden van Lesbos naar het zuidoosten, Mitilini, het vliegveld te brengen.Ongekend, daar waren ze ook nog niet voorbereid op de horde meivakantiegangers, die weer terug naar Nederland gingen. Voor het inchecken waren maar twee personen aanwezig!!!!Vandaar dat het inchecken niet eens afgewerkt kon worden voor de officiële vertrektijd. Vandaar drie kwartier vertraging.Wel een prima vlucht terug gehad. Het stille verkeer op Lesbos is een schril contrast met het verkeer waar wij hier weer mee te maken kregen: file en een aanrijding vlak voor ons: heel gelukkig geen gevolgen voor ons.Maar als je dat dan meemaakt, word je toch direct weer met die akelige drukte en het gevaar op de weg geconfronteerd!Ik voel me in een vliegtuig veiliger dan op de weg!Zoals te verwachten is, wordt de wasmachine weer gevoederd!Verder heb ik even een beetje geneusd in weblogland, en ik schrik van verhuisreacties.Wat staat me (ons) nog te wachten?Ik heb er weer zin in om wat te vertellen, maar als ik hier en daar lees over moeilijk, niet leuk, betalen, overgaan naar een andere site .......?Afijn, voorlopig ga ik hier nog even als vanouds verder, maar eerst de vakantierommeltjes aan kant, én ..... foto's op de computer bekijken!

Laatste dag op Lesbos

Gelukkig is het weer beter dan het poppetje van lesbos nu aangeeft.Gisteren moet het wel warmer geweest zijn in Nederland, hier stak 's middags een hele harde wind op!Niet veel last daarvan, omdat we met een bus over het westen van Lesboes toerden.Nu zijn we nog even in Molyvos, een enkel souvenirtje kopen, en vanmiddag is het de bedoeling dat we nog even lekker relaxen bij het zwembad. De ezeltocht: dat wordt een apart verhaal, als ik weer thuis ben!Het blijft hier nog heel rustig. We gaan zo even op een mooi uitzichtspunt wat drinken, daarna weer heuvelopwaarts naar het hotel/appartement! Leve de bergschoenen: goed schoeilsel is 'echt een must.Leuk om even jullie reacties te lezen!Enne, geniet allemaal van dit mooie weer in nederland!